ROZDZIAŁ 16

Ronaldo się zatrzymał i popatrzył na mnie.

- Co jest? Nie chcesz nigdzie ze mną iść? - zapytał...

- Nieee. Po prostu muszę się chyba przebrać z tego stroju.. - powiedziałam pokazując na mnie swoją ręką.

- Wyglądasz pięknie, no ale skoro nalegasz.. - powiedział.

Czułam jak robię się cała czerwona. Pierwszy raz mężczyzna mi powiedział, że wyglądam pięknie.. I to w dresie! No, ale dobra. Wsiedliśmy do samochodu i podjechaliśmy pod hotel.

Czekasz, czy idziesz ze mną? - zapytałam.

- Chętnie bym poszedł, ale sądzę, że i tak byś przebierała się w osobnym pokoju, jak najdalej ode mnie, a więc poczekam.. - powiedział.

- Hhaha, jaki z Ciebie jasnowidz! 

- Nooo.

- To czekaj na mnie. Za jakieś 10 minut będę.

Weszłam do pokoju i usiadłam na łóżko... No tak.. Miałam się ubierać, a siedzę sobie jakby nigdy nic.. Milewska! Jaka Ty głupia jesteś! Zerwałam się nagle z kanapy i podbiegłam do walizki, w której miałam ubrania.. Zaczęłam przerzucać wszystko co znalazłam.. Nic się nie nadawało.. Postanowiłam, że pójdę pod prysznic, a potem dopiero coś wybiorę! A co tam! Chciał czekać, to niech czeka! Weszłam do łazienki i się rozebrałam. Następnie odkręciłam wodę pod prysznicem i weszłam zasuwając kabinę. Po kilku minutach szybkiego brania prysznica owinęłam się ręcznikiem i ruszyłam znowu ku walizce.. Znowu zaczęłam wszystko przeglądać. W końcu coś znalazłam. Szybko ubrałam się i wyszłam zamykając pokój. Wychodząc przed hotel zobaczyłam samochód Ronalda, który został otoczony przez reporterów. Założyłam okulary i podeszłam do niego, przepychając się przez tłum. Cris stał przed samochodem odpowiadając na pytania, gdy mnie zobaczył uśmiechnął się szeroko. Otworzył drzwi od samochodu od strony pasażera i zaprosił mnie ręką. Usiadłam, a gdy Ronaldo zamykał drzwi zobaczyłam, jak reporterzy jeszcze bardziej się na niego rzucają.. Coś sądzę, że stanę się dziewczyną Crisa.. Po chwili obok siedział już Ronaldo.. Popatrzyłam na niego, a on rozpoczął naszą jazdę..

- Długo zajęło Ci to przebranie się.. - powiedział nagle.

- Wcale nie, było max 30 minut.. - odpowiedziałam.

- Hmm.. Wiesz nie powiedziałbym.. Siedziałem w samochodzie 40 minut, a potem wyszedłem i reporterzy się na mnie rzucili.. A od pory, kiedy wyszłaś minęło teraz... - powiedział zerkając na zegarek - godzina i czterdzieści osiem minut.. 

- Na serio? 

- Taak.

- No dobra. Zmieńmy temat. Gdzie jedziemy?

- Hmm.. Niespodzianka, ale powiem Ci, że ładnie wyglądasz.. - powiedział odrywając oczy od drogi i patrząc na mnie.

- Patrz na drogę, a nie na mnie! - odpowiedziałam, łapiąc Go za policzek i przekręcając jego twarz w stronę drogi.

- Hmm, wiesz.. Tutaj.. W samochodzie są bardziej kuszące widoki..

- Haha! Śmieszne! Patrz na drogę, bo spowodujesz wypadek i już nie będzie tak ładnych widoków!

- Oj, no dobra. No...

- To powiesz mi, gdzie jedziemy?

- Niespodzianka.

- Dupek. - powiedziałam cicho.

- Słucham? - zapytał, gwałtownie hamując.. Poleciałam do przodu.. Na szczęście miałam zapięte pasy, co mnie uratowało od wylecenia przez szybę. 

- Co do cholery robisz? Chcesz żebym umarła?!

- Chcę usłyszeć co powiedziałaś. - powiedział robiąc poważną minę..

- Nic. Jedźmy już.

- Nie pojedziemy, dopóki mi nie odpowiesz..

- Ronaldo! Stoisz na środku drogi!

- Ehem. - powiedział i zjechał samochodem na pobocze. - Teraz już nie.

- A więc co powiedziałaś?

- Ale kiedy?

- Nie udawaj takiej.. Dokładnie wiesz o co chodzi..

- Nie przypominam sobie..

- Chodzi o to słowo, które powiedziałaś, przed moim hamowaniem.. 

- A było tak od razu.. Nie pamiętam..

- Luiza.. - powiedział zbliżając się do mnie.

- Tak?

- Co powiedziałaś? - zapytał, gdy nasze usta dzieliły milimetry.

- Na prawdę nie pamiętam..

- Przypomnieć Ci?

- Hmm.. Możesz.. - odpowiedziałam, a Ronaldo zaczął mnie całować.

Nie opierałam się. Jego usta, były takie gorące. Ugryzł moją wargę, a ja otworzyłam usta. On wepchnął tam swój język i zaczęliśmy walczyć językami. W pewnej chwili zza krzewów coś się rozbłysło. Szybko od siebie odskoczyliśmy.

- Kurwa! - powiedział Cris.

- Co się stało?

- Jutro będziemy na pierwszych stronach wszystkich magazynów..

- Ojejku!

- Wiesz co.. Chyba z naszej wycieczki dzisiaj będą nici.. Bo za dwie godziny mam mecz..

- To może wpadniesz do mnie? 

- Hmm, a co proponujesz tam robić?

- Wiesz, Ty nie możesz się przemęczać przed meczem, dlatego zrobię naszą ulubioną kawę i wszystko mi opowiesz..

- Haha! Kochana. - powiedział dając mi buziaka w policzek.

- I to jak! No to kierunek hotel!

- Taa.

Po kilku minutach dojechaliśmy. Weszliśmy do hotelu i usiedliśmy na łóżku. Zdjęłam buty i poszłam do kuchni, aby zrobić kawę. Niby hotel, a pomieszczeń sporo.. Podłączyłam wodę i wróciłam do Crisa. Siedział na łóżku, a w ręku miał koszulkę Borussii Dortmund z numerem 26 i nazwiskiem ,,PISZCZEK". 

Zobaczył, ze weszłam do pokoju i podniósł koszulkę..

- Co to ma być? - zapytał. - On ma żonę..

- Wieem.

- A ja nie mam.

- To ma coś oznaczać?

- Niee, tylko Ci mówię, że na dzisiejszy mecz możesz założył koszulkę Realu Madryt z numerem 7 i nazwiskiem ,,RONALDO". Co Ty na to?

- Hmm.. Kusząca propozycją, ale..

- Ale?

- Przykro mi, ale nie skorzystam.. Od dawna jestem fanką Borussii i nawet Ty tego nie zmienisz. - powiedziałam posyłając mu jeden z moich najładniejszych uśmiechów. 

- Ohh.. No trudno..

*Kilka godzin później*

- Jeeest! Borussia w finale Ligi Mistrzów! Po raz pierwszy trzech Polaków w finale Ligi Mistrzów! - krzyczał komentator.

Razem z Ewą zeskoczyłyśmy z trybun i pobiegłyśmy do Piszczka. Rzuciłyśmy mu się na szyję i zaczęliśmy go przytulać.

- Wiem, że mnie kochacie, ale nie musicie mnie dusić. - powiedział Piszczek uśmiechając się. 

Wtedy spojrzałam na Ronaldo, stał z Pepe i Ikerem i o czymś rozmawiali. Stali tacy smutni, że aż mi się zrobiło smutno.

- Idź do niego. - powiedział Piszczek, pokazując głową w kierunku Ronalda..

- Ale jak to?

- Widać, że Ci się podoba.. Ty też mu się podobasz.. Teraz Cię potrzebuję.

- No dobra.

Podeszłam do trójki z Realu uśmiechając się lekko.

- Ej! Jest dobrze! - powiedziałam.

- Nie jest dobrze. - powiedział Cristiano.

- Nie? - powiedziałam i zaczęłam się do niego zbliżać. Po chwili Go pocałowałam. Uśmiechnął się przez pocałunek.

- Teraz już jest dobrze. - powiedział, gdy się od siebie oderwaliśmy..

- Gratuluję. - powiedział czyjś głos.. Odwróciliśmy się w stronę, z której dobiegał głos. Stał tam Lewandowski.. - I wygranej gratuluję.. I tej dziwki gratuluję.. - powiedział pokazując głową w moim kierunku i szyderczo się uśmiechnął.

- Jak ją nazwałeś?- zapytał Ronaldo, zbliżając się do niego.

- Nazwałem ją dziwką.. Bo jest dziwką... Małą, pyskatą i słabą dziwką.. - powiedział.

Ronaldo uderzył go w twarz. Złapałam go za rękę. Spojrzał na mnie.

- Cris. Nie.. Nie ma za co go bić. - powiedziałam.

- Jak to nie ma? Słyszałaś jak Cię nazwał?

- Sam nie weźmie, ale innemu też nie da. Jak pies ogrodnika.. - powiedział czyjś głos. Odwróciliśmy się w tamtą stronę. To był Marco. Zawsze wiedział co powiedzieć.. - Przepraszam za jego słowa i za to jak się zachowuję, ale ostatnio zgłupiał.. Na prawdę..

- Spoko. - powiedziałam.

- Spoko? - zapytał Ronaldo. - Myślisz, że zwykłe ,,Przepraszam za niego" wystarczy, za to co on powiedział?

- Ronaldo! Uspokój się! Lewandowski nie chciał tego powiedzieć! Nawet ja to wiem! - powiedziałam i złapałam go za rękę. 

- Dobra. Już.- odpowiedział.

- Luiza.. Będę mógł dzisiaj wpaść z Piszczkiem, Mario i Kubą? - zapytał Marco.

- A wiecie gdzie? - zapytałam.

- Noo.. Można się domyślić.. Hotel najbliżej stadionu, czyż nie tak? - zapytał uśmiechając się i odpychając Lewandowskiego.

- Dokładnie!

- No to o 22 będziemy! 

- Okej.

- To do zobaczenia. - powiedział i zaczął popychać Lewego coś mu mówią. 

- Luiza? - zapytał Ronaldo.

- Co jest?

- Mnie nie zaprosisz?

- Haha, Ciebie nie muszę zapraszać, bo możesz wpadać kiedy chcesz. - powiedziałam dając mu buziaka w czubek nosa.

- Kochana..

- Tak, tak.. A teraz idź się przebierać i odpoczywaj..

- No dobra.. To jutro rano przyjdę po Ciebie, a Ty pójdziesz ze mną na trening. - powiedział uśmiechając się szeroko.

- Ohh, no dobra.

Cristiano poszedł do szatni, a ja skierowałam się do wyjścia. Wyszłam ze stadionu.. Real wygrał 2:0 z Borussią, ale i tak to im nie dało przejścia do finału.. A więc jedną drużyną w finale jest Borussia, a drugą? Czyżby Bayern? Weszłam do gotelu i położyłam się na łóżku. Po chwili zasnęłam...

Tak! Tak! Jest nawet 29 komentarzy! Wiem! I przepraszam, że musieliście czekać! Ale jest następny! Teraz postaram się bez szantażów, ale nie będą to regularnie dodawane rozdziały! Mam nadzieję, że Wam się podoba ten rozdział! :D

Pozdrawiam! :)
P.S. Przepraszam za te małe litery, ale coś się popsuło i żeby było dobrze, trzeba czekać do jutra, a ja nie chce Was dłużej trzymać bez rozdziału, bo obiecałam, że będzie! 
P.P.S.* ZAPRASZAM NA BLOGA MOJEJ PRZYJACIÓŁKI Nie oceniaj książki po okładce. !!!!!
* Nie wiem czy to tak się piszę, czy inaczej.. Jest P.P.S. czy P.S.S.? :D :D :D
JA INTELIGENTNA! :D